Ambulante begeleiding bij Stichting de Linde

Zou je als eerst iets over jezelf willen vertellen?

Ik ben Eva en ik ben 22 jaar oud. Ik studeer psychologie. Dat vind ik heel erg leuk. Ik woon momenteel in Leiden met twee huisgenoten. Ik heb een vriend die ik al vanuit Groningen ken van de middelbare school, hij woont in Delft dus die zie ik regelmatig. Ik hou heel erg van schrijven. Schrijven is op dit moment mij grootste hobby. Ik ben al twee jaar voorzitter van een commissie die deSofa heet, daar schrijf ik een magazine voor. Daarnaast schrijf ik wel eens verhaaltjes of liedjes. Het zou een droom zijn om nog eens mijn eigen boek te schrijven. Daarnaast vind ik het leuk om muziek te maken. Ik heb mezelf aangeleerd om ukelele te spelen, dat is zo’n klein gitaartje. Daar zing ik soms ook bij. Ik kom van een muzikale familie dus ik ben er mee opgegroeid.

Eva Kuyper

Je hebt nu voor de studie psychologie gekozen, vind je het een leuke studie en waarom heb je hiervoor gekozen?

Ja! Ik vind het heel erg leuk. Ik heb in mijn nabije kring te maken gehad met verschillende stoornissen. Toen ik jonger was wist ik natuurlijk niet precies wat dit allemaal betekende maar je maakt het wel mee. Ik denk dat dit een van de voornaamste redenen is dat ik voor deze studie heb gekozen. Ik kwam op jonge leeftijd al in aanraking met de zorg en heb ik veel geleerd over wat een psycholoog precies doet. Ik maakte dit natuurlijk van dichtbij mee en daar is mijn interesse ontstaan. Dit sprak mij zo aan dat ik vanaf mijn 13e, 14e, al wist wat ik later wilde worden. Het is nog steeds de juiste keuze voor mij, ik zit in het laatste jaar van mijn bachelor. Ik heb er vier jaar overgedaan omdat ik nog wat extra vakken heb gevolgd. Ik hoef nu alleen nog mijn scriptie te schrijven en dan ben ik klaar! Het is echt aftellen nu.

Wat vond je de leukste vakken die je kreeg tijdens jouw studie en waarom?

Klinische psychologie vond ik het leukste en daarna denk ik ontwikkelingspsychologie. Ik wil als ik klaar ben waarschijnlijk ook een klinische master gaan doen. Ik wil later wel in een instelling werken waar mensen het mentaal zwaar hebben. De wat heftigere kant heeft mij altijd al wat meer getrokken. Mensen met trauma’s, depressies of psychoses bijvoorbeeld. Dat lijkt mij heel indrukwekkend en belonend werk. Zwaar maar uitdagend. Het zou al helemaal gaaf zijn als ik daar ook nog kan gaan behandelen.

Heb je al ervaring met zo een soort instelling?

Ik ben wel eens op een soortgelijke locaties geweest, maar heb er zelf nooit echt gewerkt. Het werk van ik via de Tamarinde doe is eigenlijk het eerste werk wat daar een beetje op begint te lijken. Als ik straks nog ga doorstuderen en eventueel uiteindelijk zelf GZ-psycholoog wil worden ben ik nog wel even onderweg. Het is daarom wel fijn om nu alvast wat ervaring in de praktijk op te doen.

Hoe ben je bij de Tamarinde terecht gekomen?

Ik heb in eerste instantie altijd veel oppas werk gedaan. Ik vond dit super maar wilde wel eens zien wat er nog meer te doen was. Vooral met volwassenen werken trok mij wel. Ik ben toen eens rond gaan vragen maar kreeg eigenlijk vaak terug dat ik nog geen diploma had en dus nog niet kon beginnen. Ik ben toen verder gaan zoeken en kwam eigenlijk per toeval bij de Tamarinde terecht. Ik ben toen eens gaan lezen op de website, dacht dit is eigenlijk precies wat ik zoek en ben toen meteen gaan solliciteren. Het sprak mij wel aan dat je dus zonder diploma al aan de slag kon. Dat kon ook nog eens met de doelgroep die ik toen al erg interessant vond. Zeker het ambulante gedeelte sprak mij toen erg aan. Dus ja, zo ben ik bij jullie komen werken.

Kun je wat vertellen over je werk bij Stichting de Linde?

Het is een fijne instelling, ik werd meteen vanaf het begin al goed ontvangen. Ik kreeg te horen dat er een cliënt was die een begeleider nodig had. Ik vond het in het begin echt enorm spannend omdat ik niet goed wist wat ik moest verwachten en of het allemaal wel ging lukken. Daarnaast is het best zelfstandig werk, je gaat namelijk alleen richting het huis van de cliënt. Gelukkig was de zorgcoach van de cliënt bij het eerste gesprek aanwezig en konden we samen alles rustig doornemen. Dat was heel fijn. Ook om het behandelplan te lezen en de doelen samen door te nemen. Na de kennismaking met de cliënt had ik al veel meer het idee dat dit wel ging lukken. Het contact dat ik heb met de zorgcoaches voor mijn twee huidige cliënten loopt goed. Het is fijn dat je altijd iemand hebt waar je even op kan terugvallen als je bijvoorbeeld vragen hebt of even wil overleggen. Het werkt gewoon fijn dat er iemand is die de verantwoordelijkheid draagt, zelf heb je natuurlijk ook wel een bepaalde verantwoordelijkheid maar er is wel genoeg ruimte om dingen te kunnen leren. Dat is voor mij nu gewoon perfect eigenlijk.

Heb je het idee dat je het werk steeds meer onder de knie krijgt?

Ja, ik werk nu ongeveer sinds november voor Stichting de Linde. Nog niet heel lang. In het begin vond ik het wel spannend maar merkte al snel door het gewoon te doen dat je steeds meer aandurft. De tweede cliënt die ik ontmoeten ging voor mijn gevoel al veel soepeler en was ik niet zo gespannen.

Kun je wat vertellen over het contact met je cliënten?

Mijn eerste cliënt zie ik elke maandag, ze vind het altijd heel erg leuk om mij te zien en we doen veel samen. We gaan bijvoorbeeld samen koken, een rondje lopen of ze vertelt graag wat ze allemaal heeft gedaan die week. Vaak sluiten we samen af met een theetje. Haar man is er dan ook vaak bij. In het begin hadden wij veel contact via de app. Ik wist eerst niet of dat helemaal de bedoeling was dus dat heb ik dan weer besproken met de zorgcoach. Dat gaat nu al veel beter. Ik heb een hele goede band met haar die wel professioneel kan blijven. Dus dat werkt gewoon erg prettig. Mevrouw heeft een auto-ongeluk gehad en daar heeft ze veel problemen aan overgehouden. Ze kreeg last van stemmen, psychoses en depressies. Gelukkig gaat dat ondertussen allemaal veel beter en slaapt ze veel beter dan voorheen. Ze geeft altijd aan dat ze enorm dankbaar is dat ik kom. Ik vind het zelf altijd moeilijk om toe te geven maar daaruit merk je wel dat je echt iets kan betekenen voor iemand en dat het echt iets oplevert. Dat voelt dan wel goed en het motiveert om er mee verder te gaan.

Zijn er ook dingen moeilijk in de begeleiding?

Soms hebben we wel last van een taalbarrière. Mijn cliënt spreek wel gewoon Nederlands maar het is niet de moedertaal. Dan kan het lastig zijn om goed te begrijpen wat er bedoeld wordt. Vaak is het een kwestie van goed de tijd nemen. Naarmate ik langer met haar om ga kan ik haar ook steeds beter verstaan. Als we er echt even niet uitkomen samen is dat niet erg. Dan pakken we gewoon google-translate erbij en doen we het zo. Als je er maar gewoon rustig mee omgaat kom je er vanzelf wel uit.

Kun je wat vertellen over het contact met jouw andere cliënt?

Deze cliënt heeft ook last van depressies en psychoses. Hier ben ik nog maar kort gestart. Ik heb het behandelplan nog maar net binnen. We zijn hier echt nog in de beginnende fase van elkaar leren kennen. Wat wel erg fijn is, is dat je merkt dat de cliënt al heel open naar mij is. Ze communiceert goed, dus het vertrouwen is er wel. We moeten gaandeweg gewoon nog meer een band opbouwen. Hier wil ik gewoon goed de tijd voor nemen dan kan ik later weer meer voor haar betekenen. Wat ik merk is dat je juist door veel uit te proberen en contact te maken je echt veel leert. In het begin had ik een soort van stappenplan, maar ik merk dat ik de cliënt veel meer een invulling moet laten geven aan wat we die dag gaan doen. Dus ik heb nu bepaalde kaders maar ga daar losjes mee om en dat werkt heel fijn.

Hoe vind je het dat je vooral zelfstandig werkt?

Je ziet natuurlijk wel weinig collega’s die ook bij de Tamarinde werken omdat je vaak één op één met de cliënt bent. Wel zijn er natuurlijk de trainingen die jullie organiseren en de groepsbijeenkomsten van Stichting de Linde. Daar kom je dan wel de collega’s tegen. Ik ben zelf nog niet zo lang begonnen en had steeds een tentamen. Maar ik ben zeker van plan de volgende bijeenkomsten te komen.

Heb je het idee dat je de theorie van je studie kunt toepassen in je werk?

Ja, het is wel grappig want als je aan het studeren bent dan heb je eigenlijk nog niet zo goed door wat je nou allemaal kan en weet. Pas als je in de praktijk aan de slag bent krijg je van die momenten dat je dingen gaat herkennen. Dan krijg je opeens een soort flashback van ‘oh’ die theorie hebt ik toen geleerd of daar heb ik wel eens eerder wat over gehoord. Die besef momentjes vind ik zelf dan best wel gaaf. De ervaring die ik nu opdoe is zeker waardevol voor later. Wat ik precies nog allemaal wil leren vind ik moeilijk om nu te benoemen, maar ik wil mij gewoon breed blijven oriënteren. Daar is dit denk ik wel echt de plek voor!